مشخصات دانه قهوه کلمبیا لات 709

طعم یاد: دارچین - وانیل - کارامل - توت - شکلات

خاستگاه: کلمبیا

زراعتگاه: لات 709

ارتفاع کشت: 1750 متر از سطح دریا

فراوری: طبیعی بی هوازی

زیرگونه: کاتورا

کلمبیا از اوایل قرن نوزدهم قهوه‌هایی را تولید و صادر می‌کند که به خاطر بادی بالا و اسیدیته‌ی درخشان‌شان مشهور است. کلمبیا به لطف طیف وسیعی از مناطق کشت قهوه، ریزاقلیم و ارتفاعات، می تواند تقاضای قهوه را در طول سال برآورده کند.

امروزه حدود 540 هزار تولید کننده قهوه در کشور وجود دارد. حدود 95 درصد از این کشاورزان خرده‌ مالک با زمین‌های زیر 5 هکتار هستند. این کشاورزان مجموعاً حدود 16 درصد از تولید ناخالص داخلی کشاورزی سالانه کشور را تشکیل می دهند.

کلمبیا دارای طیف گسترده ای از ریزاقلیم ها و شرایط جغرافیایی است که طعم های منحصر به فردی را ایجاد می کند که در قهوه های کلمبیایی بسیار دوست داشتنی است.

طیف گسترده آب و هوای کلمبیا همچنین به این معنی است که زمان برداشت می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. با توجه به زمان های مختلف برداشت - قهوه کلمبیایی تازه تقریباً در تمام طول سال در دسترس است.

از آنجایی که کشاورزان کلمبیایی به طور فزاینده ای به بازارهای قهوه تخصصی دسترسی پیدا می کنند، آنها روش های فراوری فراتر از روش سنتی خیس را آزمایش می کنند. تولیدکنندگان در حال آزمایش انواع روش‌های جدید و تغییراتی برای فراوری موجود هستند، از جمله تغییر زمان تخمیر، افزودن مخمرها یا سایر محصولات به تخمیر قهوه و موارد دیگر.

تمرکز روزافزون بر صنعت قهوه تخصصی، شیوه تجارت تاجران و کشاورزان را تغییر می‌دهد. برای کشاورزان رایج‌تر شده است که باکیفیت ‌ترین دانه های خود را نگه می دارند تا آنها را به صورت جداگانه و با قیمت‌های بالاتر به بازار عرضه کنند. اغلب، آنها می توانند این لات ها را با اطلاعات قابل ردیابی بیشتری بفروشند که به مشتریان نهایی می رسد. برای کشاورزان، پیوند نام و داستان زندگی آنها با قهوه آنها، که سپس توسط کاربر نهایی خریداری و مشاهده می شود، مزایای زیادی به همراه دارد. این بدان معنی است که آنها می توانند روابط بلندمدت با برشته کاری ها را تقویت کنند و ارزش محصول خود را افزایش دهند.

نحوه فراوری

فاز 1 - تخمیر بی هوازی

پس از برداشت گیلاس ها را به مدت 7 روز بسته به دما و PH در مخازن دربسته با دریچه های خروج اکسیژن قرار می دهند.

هر روز، گیلاس های پایین مخزن به سمت بالا چرخانده می شوند تا اطمینان حاصل شود که همه گیلاس ها به طور یکنواخت تخمیر می شوند.

این مرحله زمانی به پایان می رسد که رطوبت گیلاس به زیر 20 درصد برسد.

فاز 2 - تخمیر طبیعی

در نهایت، گیلاس ها را از مخازن خارج کرده و روی تخت های آفریقایی قرار می‌دهند که طی آن تخمیر هوازی کوتاهی انجام می‌شود در حالی که سطح رطوبت کاهش می‌یابد و فرآیند خشک شدن آغاز می‌شود.

این فرآیند 2 هفته طول می کشد تا سطح رطوبت به زیر 11٪ برسد.

این روش فراوری باعث شدت یافتن طعم های میوه ای و تخمیری و طعم و عطر های متحیر کننده می شود.