اتیوپی

ترکیب پیچیده گونه‌ها و جوره هایی که بومی اتیوپی هستند، به این قهوه‌ها پتانسیل طعم‌های منحصربه‌ فرد را می ‌دهد. آنها به خاطر طعم های گلی، گیاهی و مرکباتی که به طورغیرمعمولی ظریف و متمایز هستند شهرت دارند.

اغلب از اتیوپی به عنوان زادگاه قهوه عربیکا یاد می شود، اگرچه مطالعات اخیر نشان می دهد که سودان جنوبی نیز ممکن است حق ادعای این عنوان را داشته باشد. اتیوپی مزارع قهوه زیادی ندارد – بلکه به آنها باغ، جنگل، نیمه جنگلی یا مزرعه می گویند - اما حدود 15 میلیون نفر در فرآیند تولید قهوه از برداشت تا صادرات شرکت دارند. قهوه در اتیوپی به صورت وحشی رشد می کند که عمدتاً توسط کشاورزان برای امرار معاش تولید می شود و هر سال آن را فقط برای چند ماه می فروشند.

اتیوپی دارای تنوع زیستی گونه‌ها و جوره هایی است که در مناطق دیگر یافت نمی‌شوند و بسیاری از آنها هنوز شناسایی نشده‌اند. به دلیل ترکیب جوره های هیرلوم (Heirloom) - مانند موکا (Moka) و گیشا (Geisha) - دانه‌های قهوه اتیوپی اغلب فاقد یکنواختی در اندازه و شکل هستند.

تغییرات آب و هوایی در حال از بین بردن گونه‌های وحشی درختان قهوه است که ممکن است کلیدهای ژنتیکی برای بقای قهوه را داشته باشند. طیف وسیع ژنتیکی جوره های محلی هیرلوم کلید تضمین آینده قهوه در سراسر جهان خواهد بود.

حقایق کلیدی قهوه اتیوپی

درصد بازار جهانی: 5%

انواع اصلی: عربیکا (هیرلوم بومی)

برداشت: اکتبر تا دسامبر

فرآوری ها: شسته و طبیعی

تولید در سال 2012: 8 میلیون کیسه

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: پنجمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان

هیرلوم شسته

وقتی دسته بندی، حمل و نقل و برشته کاری به درستی انجام شود، طعم و مزه اتیوپی هیرلوم با هیچ چیز دیگری مشابه نیست.

هیرلوم طبیعی

قهوه های اتیوپی که به خوبی خشک شده و به طور طبیعی فرآوری شده اند، طعمی شبیه میوه های استوایی دارند.

موکا شسته

دانه موکا یک نوع غیر معمول هیرلوم، کوچک و گرد است.

گیشا شسته

گیشاهای محلی طعم های گلی و ظریفی دارند.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

لِکمپتی(LEKEMPTI) ، وِلِگا (WELLEGA)، گیمبی (GIMBI)، لیمو (LIMU)، آمارو AMARO))، ایلوبابور ILLUBABOR))، دجیما (DJIMMAH)، کامباتا (KAMBATA)، وِلایتا (WELAYTA)، کفا (KAFFA)، تپی (TEPI)، بِبِکا (BEBEKA)، یرگاچف (YIRGACHEFE)، سیدامو (SIDAMO)، بورِنا (BORENA)، هَرار (HARAR)، آرسی (ARSI)، باله (BALE)

لکمپتی، ولِگا و گیمبی

این مناطق هم قهوه های شسته و هم قهوه های طبیعی تولید می کنند. بهترین قهوه های این مناطق اغلب از نظر بافت دربرگیرنده تر، شیرین تر و طعم شدید تری به نسبت قهوه های مناطق سیدامو و یرگاچف دارند.

دجیما و لیمو

قهوه این منطقه معمولاً به صورت «لیمو» در صورت شسته شدن و «دجیما» در صورت فرآوری طبیعی صادر می‌شود. به طور کلی ملایم تر از قهوه های سیدامو هستند ولی هنوز طیف گسترده ای از کیفیت ها در این مناطق موجود است.

سیدامو

منطقه سرسبز سیدامو از نظر چشم انداز متنوع است. قهوه هایی با طیف گسترده ای از طعم های پیچیده تولید می کند - گاهی اوقات میوه ای و مرکباتی، گاهی اوقات مغزیجاتی و گیاهی.

یرگاچف

این منطقه کوچک در منطقه سیدامو برخی از بهترین قهوه های اتیوپی را پرورش می دهد. اغلب دارای طعم های لیمویی واضح و ویژگی های گل، با بافت سبک و شیرینی متعادل می باشد.

هرار

این منطقه، خشک، گرم و تقریباً بیابانی است. قهوه ای که در اینجا تولید می شود اغلب طعمی خاکی دارد. با ارزش ترین دانه ها طعم زغال اخته و میوه ای دارند و تقریباً تمام قهوه هرار به طور طبیعی فرآوری می شود.

کشور کنیا

کنیا برخی از معطرترین قهوه ها با اسیدیته درخشان در جهان را ارائه می دهد. طعم ها از منطقه ای به منطقه دیگر متفاوت است، اما بیشتر آنها دارای طعم های پیچیده منحصر به فرد میوه ای و توت، اسیدیته مرکباتی و بافت شبیه به آب میوه و غنی هستند.

تنها حدود 330 مزرعه در کنیا دارای وسعت 15 هکتار یا بیشتر است. بیش از نیمی از تولیدکنندگان قهوه خرده مالکانی هستند که هر کدام تنها چند هکتار زمین دارند. کنیا گونه عربیکا، به ویژه جوره های اِس اِل (SL)، کی7 (K7) و روئیرو (Ruiru) را پرورش می دهد. بیشتر دانه ها برای صادرات به روش خیس فرآوری می شوند. معمولاً هر انتخاب کوچکتری از گیلاس قهوه فرآوری شده طبیعی در خود کنیا مصرف می شود. پس از فرآوری، بیشتر دانه‌های قهوه از طریق یک سیستم حراج هفتگی معامله می‌شوند، جایی که صادرکنندگان نمونه‌هایی را که در هفته قبل چشیده‌اند پیشنهاد می‌دهند. اگرچه قیمت هنوز در معرض نوسانات بازار کالا است، خریداران با پرداخت قیمت‌ بالاتر در حراج به قهوه‌های با کیفیت پاداش می‌دهند و بنابراین انگیزه‌ ای در تولیدکنندگان برای بهبود شیوه‌های کشاورزی و کیفیت قهوه‌ شان فراهم می‌کند.

خاک قرمز

خاک رسی قرمز غنی از آلومینیوم و آهن کنیا به طعم بی نظیر قهوه آن کمک می کند.

حقایق کلیدی قهوه کنیا

درصد بازار جهانی: کمتر از 0.5 درصد

انواع اصلی: عربیکا (اِس اِل 28 (SL 28)، اِس اِل 34 (SL 34)، کِی 7 (K7)، رویرو 11 (RUIRU 11)، باتیان BATIAN)))

برداشت: محصول اصلی اکتبر تا دسامبر، کشت کوچک آوریل تا ژوئن

فرآوری ها: خیس، برخی خشک

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: بیست و دومین تولید کننده بزرگ قهوه در جهان

AA شسته

دانه های قهوه کنیا بر اساس اندازه طبقه بندی می شوند. AA بزرگترین و اغلب پیچیده ترین است. انتخاب های AA کنیا باید یکنواخت و بدون نقص به نظر برسند: شکسته، محو یا تغییر رنگ نداشته باشند.

اِس اِل 28 و اِس اِل 34 شسته

بیشتر قهوه های کنیایی شسته می شوند. نشانه این روش فرآوری در میانه دانه است که بعد از برشته شدن رنگ پریده باقی می ماند(پوست نقره ای که در وسط دانه های شسته به صورت زرد رنگ قابل مشاهده است).

مناطق قابل توجه تولید قهوه

مارسابیت(MARSABIT) ، ترانززویا TRANS-NZOIA))، بونگوما (BUNGOMA)، کیسی KISII))، مِرو (MERU)، کیرینیاگا (KIRINYAGA)، نایری (NYERI)، ناکورو (NAKURU)، آبرداره (ABERDARE)، اِمبو EMBU))، مورونگا (MURUNGA)، ماچاکوس (MACHAKOS)، آیتا تاوِتا (AITA TAVETA)

مارسابیت

قهوه کافی برای صادرات تولید نمی کند، اما تنها منطقه ای در کنیا است که روناسیان وحشی در آن یافت شده است. مطالعه و حفاظت از استخر ژن قهوه در این جنگل ها به نفع قهوه در سراسر جهان خواهد بود.

مِرو

در تپه‌های شرقی کوه کنیا، مرو دارای خاک‌های آلی غنی و بارندگی متوسطی است که رشد گونه‌های کِی 7 و اِس اِل را حفظ می‌کند.

نایری

مناطق اطراف نایری که تحت تسلط کارخانه‌ها و انجمن‌های تعاونی هستند و به دلیل بارندگی کم مورد توجه قرار گرفته‌اند، به‌خاطر دانه های باکیفیت خود، عمدتاً از جوره های اِس اِل شهرت دارند.

کیرینیاگا

در دامنه کوه کنیا، ارتفاع بالا و دو بار در سال فصل بارندگی برای قهوه با کیفیت عالی است. رایج ترین جوره ها در اینجا اِس اِل 28 و اِس اِل 34 هستند.

اِمبو

امبو با خاک‌های آتشفشانی عمیق و قرمز و دو فصل بارندگی مشخص، تحت سلطه کارخانه‌ها و جوامعی است که ترکیبی از جوره های مختلف را پرورش می‌دهند.

کشور تانزانیا

طعم قهوه تانزانیا را می توان بین روبوستاهای با بافت سنگین، شیرین و فرآوری شده به روش طبیعی و عربیکا های در نزدیکی دریاچه ویکتوریا، و عربیکاهای مرکباتی و توت مانند شسته بقیه کشور تقسیم کرد.

قهوه توسط مبلغان کاتولیک در سال 1898 به تانزانیا معرفی شد. امروزه تانزانیا مقداری روبوستا می‌کارد، اما اکثریت محصول عربیکا است – بلو ماونتن (Blue Mountain)، نیاسا (Nyassa)، کِنت (Kent)، بوربون (Bourbon). این کشور مستعد نوسانات شدید در تولید است، از 534000 کیسه در سال 2011 به بیش از 1 میلیون کیسه در سال 2012. حدود 20 درصد از درآمد صادراتی تانزانیا از قهوه حاصل می شود. رشد میوه در هر درخت کم است و به دیگر چالش های کشت مانند قیمت پایین و کمبود آموزش و تجهیزات می افزاید. تقریباً تمام دانه ها توسط خرده مالکان در مزارع خانوادگی کشت می شود. حدود 450000 خانواده به کشت قهوه مشغول هستند و این صنعت به طور کلی حدود 2.5 میلیون نفر را به کار می گیرد. مانند برخی دیگر از کشورهای آفریقایی، قهوه در حراج به فروش می رسد، اما یک پنجره "مستقیم" برای خریدارانی که مایل به خرید از خود صادرکنندگان هستند باز است. این پنجره اجازه می دهد تا قهوه با کیفیت بالاتر با قیمت های بالاتر پاداش داده شود و یک چرخه تولید پایدار در بلند مدت ایجاد کند.

حقایق کلیدی قهوه تانزانیا

درصد بازار جهانی: 0.6%

انواع اصلی: 70 درصد عربیکا (بلو ماونتن، نیاسا، کِنت، بوربون) 30% روبوستا

برداشت: عربیکا ژوئیه – فوریه روبوستا آوریل - دسامبر

فرآوری ها: عربیکا شسته - روبوستا طبیعی

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: هجدهمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان

روبوستای طبیعی

روبوستاهای تانزانیایی کوچک و گرد هستند و برش وسط مستقیم دارند. برخی هم نوک تیز دارند.

کِنت شسته

کنت یک جوره هندی است که اکنون در سراسر تانزانیا کاشته می شود.

بلو ماونتن، کِنت، بوربون

ترکیبی از جوره های کلیدی تانزانیا به طعم قهوه پیچیدگی می بخشد.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

بوکوباBUKOBA) )، مارا MARA))، کاگرا KAGERA))، موانزا (MWANZA)، اروشا ARUSHA))، کیگوما (KIGOMA)، کلیمانجارو (KILIMANJARO)، کوه های اوسامبا (USAMBA MOUNTAINS)، مانیارا (MANYARA)، تانگا (TANGA)، ، روکوا (RUKWA)، مبیا (MBEYA)، ایرینگا IRINGA))، موروگورو (MOROGORO)، روووما (RUVUMA)، مبینگا (MBINGA)

بوکوبا و کاگرا

این مناطق در شمال غربی، در امتداد دریاچه ویکتوریا، قهوه روبوستای تانزانیا را تولید می کنند که عمدتاً به طور طبیعی فرآوری می شود و حدود 25 درصد از کل تولید قهوه تانزانیا را تشکیل می دهد.

اروشا و کلیمانجارو

پرورش دهندگان اطراف ارتفاعات کوه کلیمانجارو، از خاک آتشفشانی و ارتفاع زیاد بهره می برند که برای تولید برخی از بهترین قهوه های آفریقای شرقی مورد نیاز هستند.

کوه های اوسامبا

این کوه ها بخشی از قوس شرقی هستند. دو گونه جدید قهوه اخیراً در اینجا پیدا شده است که تعداد کل گونه های قهوه وحشی تانزانیا را به شانزده می رساند - یک کشف عالی برای مطالعه و حفاظت.

مبیا

این منطقه رو به رشد توسط نسل جوان‌تری از تولیدکنندگان که بیشتر قهوه این منطقه را تولید می‌کنند، پیش می‌رود.

مبینگا و روووما

ارتفاعات جنوبی کمتر از 50 سال است که قهوه کشت می کنند و پتانسیل زیادی برای گسترش دارند.

کشور رواندا

قهوه‌های رواندا اغلب نرم‌ترین، شیرین‌ترین و گلی ترین قهوه‌های آفریقای شرقی هستند که تعادلی ظریف دارند و به سرعت قلب دوستداران قهوه در سراسر جهان را به خود جلب می‌کنند.

اولین درختان قهوه در رواندا در سال 1904 کاشته شدند و صادرات در حدود سال 1917 آغاز شد. ارتفاعات بالا و بارندگی های مداوم به این معنی است که پتانسیل کیفیت بسیار بالا است. در حال حاضر حدود نیمی از درآمد صادراتی کشور از صنعت قهوه تامین می‌شود، بنابراین قهوه اخیراً به وسیله‌ای برای دولت برای بهبود شرایط اجتماعی-اقتصادی تبدیل شده است. انفجاری در تعداد ایستگاه های شستشوی ساخته شده در سراسر کشور رخ داده است که به 500000 مالک کوچک دسترسی آسان تر به منابع و آموزش داده است. یکی از چالش‌های قهوه رواندا نقص «سیب‌زمینی» است – باکتری که می‌تواند باعث شود دانه‌ها گهگاهی بو و طعمی شبیه سیب ‌زمینی خام بدهد. با این حال، تسلط درختان قدیمی بوربون و ترکیبی از ارتفاعات بالا و خاک غنی، تضمین می کند که قهوه رواندا هنوز هم یکی از بهترین های موجود در بازار است.

حقایق کلیدی قهوه رواندا

درصد بازار جهانی: 0.2%

انواع اصلی: 99% عربیکا (بوربون (Bourbon)، کاتورا (Caturra)، کاتوای (Catuai))

1% روبوستا

برداشت:عربیکا مارس – آگوست روبوستا می – ژوئن

فرآوری ها: شسته ، مقداری طبیعی

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: سی و دومین تولید کننده بزرگ در جهان

بوربون شسته

قهوه‌های رواندا با درجه برشته کاری روشن رایحه‌های شیرین و فریبنده‌ای دارند. رواندا بیشتر جوره بوربون قدیمی خود را حفظ کرده است، که بازار تخصصی بسیار به دنبال آن است.

کاتوای شسته

خاک رواندا طعم گل‌ها و میوه‌های هسته‌ دار جوره هایی مانند کاتوای را افزایش می‌دهد - که پس از برشته کاری ظاهر می‌شود.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

استان شمالی (NORTHERN PROVINCE)، استان غربی (WESTERN PROVINCE)، استان جنوبی (SOUTHERN PROVINCE)، کیوو (KIVU)، استان شرقی (EASTERN PROVINCE)

استان شمالی

طعم مرکبات، میوه های هسته دار و کارامل قهوه های جنوب استان شمالی، این محصول را متعادل و شیرین می کند.

استان غربی

مناطق در امتداد دریاچه کیوو، خانه برخی از مشهورترین ایستگاه‌های شستشو در رواندا هستند که به طور مداوم قهوه‌های پیچیده، گلی، ظریف و با بافتی شبیه به آب میوه را با بالاترین کیفیت تولید می‌ کنند.

استان شرقی

گوشه جنوب شرقی رواندا خانه تعداد کمی از ایستگاه‌های شستشو و مزارع است که به ‌تدریج به عنوان قهوه‌هایی با طعم شکلات‌ غنی و یادآورهای میوه‌های جنگلی شهرت پیدا می‌کنند.

استان جنوبی

در ارتفاعات استان جنوبی رواندا قهوه هایی با طعم های کلاسیک گلی یا مرکباتی و بافت خامه ای - لطیف و شیرین تولید می شود.

کشور بوروندی

بوروندی با تولید قهوه‌هایی با طعم هایی از دسته گلی و مرکباتی شیرین گرفته تا شکلاتی و مغزیجاتی، تعدادی از طعم‌های منطقه‌ای را ارائه می‌کند، اما قهوه‌های متنوع آن مورد توجه شرکت‌های تولید کنندگان قهوه تخصصی قرار می‌گیرد.

بوروندی از دهه 1930 قهوه تولید می کند و مدتی طول کشید تا قهوه های عالی آن در رادار خبره ها قرار بگیرند. بخش قهوه با بی‌ثباتی سیاسی و چالش‌های اقلیمی دست و پنجه نرم کرده است و اینکه کشوری محصور در خشکی است، رسیدن قهوه به خریداران را بدون رنج قابل توجه دشوار می‌کند.

ربوستا در برخی از مناطق کوچک رشد می‌کند، اما بیشتر محصول عربیکا است - بوربون (Bourbon) شسته شده، جکسون (Jackson) یا میبیریزی ((Mibrizi، عمدتاً ارگانیک رشد می‌کند، زیرا منابع مالی برای کودهای شیمیایی یا آفت‌کش‌ها در دسترس نبوده است. حدود 600000 خرده مالک با 200 تا 300 درخت وجود دارد که معمولاً سایر محصولات غذایی را نیز پرورش می دهند یا از دام نگهداری می کنند. تولیدکنندگان محصول خود را به ایستگاه‌های شستشو تحویل می‌دهند.

قهوه این منطقه از نقص سیب زمینی رنج می برد، اما هدف تحقیقات محلی کاهش این مشکل است.

حقایق کلیدی قهوه بروندی

درصد بازار جهانی: کمتر از 0.5 درصد

انواع اصلی: 96% عربیکا (بوربون (Bourbon)، جکسون (Jackson)، میبیریزی ((Mibrizi

4٪ روبوستا

برداشت: فوریه تا ژوئن

فرآوری: شسته

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: سی و یکمین تولیدکننده بزرگ قهوه در جهان

بوربون شسته

بوربون بوروندی شیرین و مرکباتی در درجات برشته کاری روشن است. درختان بوربون چندین دهه است که در اینجا دست نخورده باقی مانده اند.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

کیروندو(KIRUNDO) ، موینگا (MUYINGA)، گوزی (NGOZI)، سیبیتوکه CIBITOKE))، کایانزا (KAYANZA)، کاروزی (KARUZI)، بوبانزا (BUBANZA)، کانکوزو (CANKUZO)، کیریمیرو (KIRIMIRO)، مورامویا (MURAMVYA)، مومیروا (MUMIRWA)، وارو (MWARO)، رویگی (RUYIGI)، بوروری (BURURI)، روتانا (RUTANA)، ماکامبا MAKAMBA))

کایانزا

منطقه کایانزا در شمال بوروندی واقع شده است که به مرز رواندا نزدیک است. دانه های قهوه این منطقه به طور سنتی کیفیت بسیار خوبی دارند.

مومیروا

این سوگستال در غرب، در کوهستان قرار دارد. ارتفاعات بالا شرایط مناسبی را برای کشت قهوه فراهم می کند.

کیریمیرو

نزدیک به گیتگا در مرکز کشور، مناطق تحت پوشش این منطقه، ایستگاه های شستشویی در بالاترین ارتفاع در بوروندی را دارند.

کشور اوگاندا

روبوستا بومی اوگاندا است و هنوز در برخی نقاط به‌ طور وحشی رشد می‌کند - جای تعجب نیست که این کشور دومین صادرکننده بزرگ قهوه روبوستا در جهان است.

عربیکا در اوایل دهه 1900 به این کشور معرفی شد و بیشتر آن در حال حاضر در دامنه کوه الگون رشد می کند. حدود 3 میلیون خانواده برای درآمد به قهوه متکی هستند. مقداری عربیکا از جمله انواع تیپیکا Typica)) و اِس اِل (SL) تولید می شود.

برای عربیکا و روبوستا، روش‌های جدید تولید و فرآوری باعث افزایش کیفیت قهوه می‌شود. روبوستا که عموماً نامرغوب تر از عربیکا در نظر گرفته می شود و به طور سنتی در مناطق کم ارتفاع رشد می کند، در اینجا در ارتفاعات 4900 فوت (1500 متر) رشد می کند. دانه ها نیز شسته می شوند و به طور طبیعی پردازش نمی شوند. با بهبود کیفیت، کشاورزان از پاداش عملکرد خوب کشاورزی بهره مند می شوند.

حقایق کلیدی قهوه اوگاندا

درصد بازار جهانی: 2%

انواع اصلی: 80% روبوستا

20% عربیکا (کِنت (Kent)، اِس اِل 28 (SL 28)، اِس اِل 14 (SL 14)، تیپیکا ((Typica)

برداشت ها: عربیکا اکتبر – فوریه روبوستا در تمام سال، اوج آن در نوامبر تا فوریه است

فرآوری ها: شسته شده و طبیعی

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: یازدهمین تولید کننده بزرگ در جهان

روبوستای طبیعی

اوگاندایی ها قهوه های شسته شده را «ووگار» و قهوه های فرآوری شده طبیعی را «دروگار» می نامند.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

نیل غربی(WEST NILE) ، منطقه شمالی (NORTHERN REGION)، بوگیسو (BUGISU)، حوضه دریاچه ویکتوریا LAKE) (VICTORIA BASIN، مرکزی و جنوب غربی (CENTRAL & SOUTHWEST)، منطقه غربی (WESTERN REGION)

بوگیسو

مزارع کوچک بوگیسو و کوه الگون در ارتفاع 5250 تا 6200 فوتی (1600 تا 1900 متری) بالاتر از سطح دریا قرار دارند و عربیکاهای شسته با بافت های سنگین و طعم های شیرین و شکلاتی تولید می کنند.

منطقه غربی

کوه پوشیده از برف روئنزوری در غرب، خانه عربیکاهای فرآوری شده طبیعی اوگاندا است که به «دروگار» معروف هستند. قهوه ها می توانند شراب مانند با یادآورهای میوه ای و اسیدیته خوب باشند.

حوضه دریاچه ویکتوریا

روبوستا در خاک های لومی و غنی از رس به خوبی رشد می کند، بنابراین منطقه اطراف حوضه دریاچه ویکتوریا به خوبی مناسب است. همچنین از ارتفاعات بالا که باعث افزایش اسیدیته و افزایش پیچیدگی می شود، بهره می برد.

کشور مالاوی

مالاوی که یکی از کوچک ‌ترین تولیدکنندگان قهوه جهان است، برای قهوه‌های لطیف، گلی و آفریقای شرقی خود مورد توجه قرار گرفته است.

قهوه در سال 1891 به مالاوی آمد که توسط بریتانیایی ها آورده شد. به طور منحصر به فرد، جوره های عربیکا در اینجا عمدتاً گیشا و کاتیمور هستند، با برخی از آگارو (AGARO) ، موندونوو (MUNDO NOVO)، بوربون (BOURBON) و بلو ماونتن (BLUE MOUNTAIN). اِس اِل 28 (SL 28) کنیایی نیز برای کمک به تقویت بخش تخصصی کاشته می شود.

برخلاف سایر کشورهای آفریقایی، بسیاری از درختان قهوه در ایوان ها برای مبارزه با فرسایش خاک و حفظ آب کشت می شوند. مالاوی به طور متوسط سالانه حدود 20000 کیسه تولید می کند و تعداد کمی از آنها را در داخل مصرف می کند. حدود 500000 خرده مالک قهوه کشت می کنند.

حقایق کلیدی قهوه مالاوی

درصد بازار جهانی: 0.01%

انواع اصلی: عربیکا (آگارو (AGARO) ،گیشا (GEISHA)، کاتیمور (CATIMOR)،موندونوو (MUNDO NOVO)، بوربون (BOURBON)، بلو ماونتن (BLUE MOUNTAIN)، کاتورا (CATURRA)

برداشت: ژوئن تا اکتبر

فرآوری: شسته

رتبه بندی جهانی به عنوان یک تولید کننده: چهل و سومین تولید کننده بزرگ در جهان

کاتیمور شسته

در ارتفاعات بالا در مالاوی، کاتیمورها اسیدیته دلپذیری به دست می‌آورند که بعد از برشته کاری دریافت می شوند.

مناطق قابل توجه تولید قهوه

تپه های میسوکو (MISUKU HILLS)، تپه های فوکا PHOKA HILLS))، ارتفاعات خلیج نخاتا (NKHATA BAY HIGHLANDS)، ویفیا شمالی (VIPHYA NORTH) ، مزیمبا جنوب شرقی SOUTHEAST MZIMBA))، زومبا ZOMBA))، ارتفاعات چیرادزولو (CHIRADZULU HIGHLANDS)، ارتفاعات تیولد (THYOLD HIGHLANDS)

تپه های میسوکو

این منطقه در ارتفاع 5500 تا 6500 فوتی (1700 تا 2000 متری) بالاتر از سطح دریا قرار دارد و برخی از بهترین قهوه های کشور را تولید می کند. در نزدیکی رودخانه سونگوه (Songwe)، از بارش مداوم و دمای پایدار بهره می برد.

ارتفاعات خلیج نخاتا

در جنوب شرقی و جنوب غربی مزوزو، ارتفاعات خلیج نخاتا تا 6500 فوت (2000 متر) بالاتر از سطح دریا کشیده شده و دارای آب و هوای گرم و بارانی است. طعم برخی از قهوه ها بسیار شبیه قهوه های اتیوپی است.

تپه های فوکا

در لیوینگستونی، بین فلات پارک ملی نیکا و خلیج چیلامبا، قهوه در تپه‌های فوکا در ارتفاعات حدود 1700 متری از سطح دریا رشد می‌کند. قهوه های شیرین، گلی و ظریف تولید می کند.

ترجمه و تدوین در آکادمی قهوه مونت

منبع : Coffee-Obsession