قهوه، دیابت، کلسترول، سیروز کبدی و طول عمر

به خوبی می دانیم که قهوه یکی از پرمصرف ترین نوشیدنی ها در سراسر جهان است و از زمان کشف آن، نقش مهمی در زندگی بسیاری از مردم ایفا کرده است. این نوشیدنی با عطر شدید و طعم لذیذش، نوشیدنی‌ای است که مصرف‌کنندگان به عنون اولین ماده غذایی در صبح، در یک استراحت کوچک در طول روز یا برای تکمیل یک وعده غذایی می‌نوشند. اگرچه اولین قهوه اغلب برای بیدار شدن از خواب نوشیده می شود، قهوه ای که به عنوان یک استراحت کوچک در روز مصرف می شود به معنای لحظه ای آرام یا پیوند با خانواده یا دوستان است. قهوه خانه ها اولین بار در قرن هفدهم در اروپا ایجاد شدند و تا به امروز، کافه ها به طور فزاینده ای به یک پدیده جهانی تبدیل شده اند. اما به موازات توسعه اجتماعی در جهان، پزشکان و دانشمندان نقش قهوه را در سبک زندگی و سلامت مورد مناقشه قرار داده اند. قرن‌هاست که قهوه موجی از تمجیدها و حملات را پشت سر گذاشته و احساسات و واکنش‌هایی را برانگیخته است. اما به نوعی، به دلیل خاصیت محرکی که دارد یا به دلیل پیشگیری و شفای بیماری ها، همیشه توانسته از نقش شرور به قهرمان بازگردد. امروزه بررسی علمی قهوه همچنین فواید بلندمدت‌تری بر سلامتی و تندرستی را نشان می‌دهد که به طور مستقیم کمتر قابل درک است، و مسیری را برای قهوه به‌عنوان یک نوشیدنی کاربردی در آینده نزدیک باز می‌کند. این مطلب به بررسی این جنبه‌ها می‌پردازد.

سلامت شناختی

در بخش عملکرد ذهنی اثرات کافئین مورد بحث قرار گرفته است. در این بخش به اثرات طولانی مدت کافئین در پیشگیری از بیماری های دژنراتیو شناختی می پردازیم. عملکردهای شناختی مانند توانایی کلامی، استدلال استقرایی و سرعت ادراک پس از 20 سالگی کاهش می یابد. ژنتیک، رویدادهای زندگی و سبک زندگی بر میزان و دامنه این کاهش تأثیر می گذارد (هدن و گابریلی، 2004). تعداد زیادی از مطالعات، مصرف منظم قهوه را به کاهش زوال شناختی در افراد مسن مرتبط می دانند (ریچی و همکاران، 2007؛ کورلی و همکاران، 2010). بررسی این مطالعات انسانی نشان می دهد که یک اثر محافظتی واضح از مصرف کافئین به جای خود قهوه وجود دارد (سانتوس و همکاران، 2010؛ رایان و همکاران، 2002). با این حال، برخی شواهد نوظهور از مدل های حیوانی وجود دارد که اسیدهای کلروژنیک را برای پیشگیری از بیماری های عصبی و پیری مرتبط می کند (اسپوزیتو و همکاران، 2002؛ راماسامی، 2006). بیماری آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل است که منجر به کاهش پیشرونده شناختی می شود. اگرچه در حال حاضر هیچ دارویی برای مقابله با بیماری آلزایمر وجود ندارد (ویت، 2015)، مطالعاتی وجود دارد که ارتباط معکوس بین مصرف قهوه و ایجاد بیماری آلزایمر را با کاهش 27 درصدی خطر نشان می دهد (ویت، 2015). اعتقاد بر این است که این مکانیسم مربوط به اثر ضد التهابی کافئین بر گیرنده‌های A1 و A2 و همچنین کاهش رسوبات پپتید آمیلوئید بتا سمی است.

به نظر می رسد علاوه بر کافئین، پلی فنول ها نیز نقش پیشگیرانه ای در برابر بیماری آلزایمر دارند. اگرچه دخالت پلی فنول های قهوه در عملکرد شناختی انسان به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است، تعداد یافته ها در مورد اثرات محافظت کننده عصبی در شرایط آزمایشگاهی پلی فنل ها به طور کلی به سرعت در حال افزایش است (Lakey-Beitia et al., 2015). مکانیسم ها به خوبی شناخته نشده اند، اما به نظر می رسد که اثرات ضد التهابی پلی فنول ها در جلوگیری از پیشرفت بیماری آلزایمر نقش دارند. مشابه بیماری آلزایمر، تعداد زیادی از مطالعات رابطه معکوس بین مصرف کافئین و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را گزارش کرده اند. پارکینسون یک اختلال نوروپاتولوژیک است که عملکرد حرکتی را کند می کند، در حالی که باعث ایجاد سفتی عضلانی، لرزش در حالت استراحت، اختلالات راه رفتن و اختلال در رفلکس وضعیتی می شود. این بیماری شامل تخریب نورون ها در ساقه مغز است (Kuwana و همکاران، 1999). به نظر می رسد مصرف قهوه باعث کاهش یا تاخیر در ایجاد بیماری پارکینسون می شود. از بررسی 26 مطالعه دریافت شده که خطر ابتلا به بیماری پارکینسون در افرادی که قهوه می‌نوشیدند، 25 درصد کمتر از افرادی بود که قهوه نمی‌نوشیدند. این مکانیسم احتمالاً مربوط به ظرفیت کافئین برای مسدود کردن گیرنده های آدنوزین A2 در مغز است (کاستا و همکاران، 2010).

دیابت نوع 2

دیابت با سطح بالای گلوکز خون مشخص می شود. این بیماری می تواند باعث عوارضی مانند بیماری های قلبی عروقی، سکته مغزی، نارسایی مزمن کلیه، زخم پا و آسیب به چشم شود (IDF، 2015). سه نوع اصلی دیابت وجود دارد: نوع 1، که در آن لوزالمعده قادر به تولید انسولین کافی نیست. نوع 2، که با مقاومت به انسولین شروع می شود (کمبود انسولین نیز ممکن است ایجاد شود)، و با چاقی و سبک زندگی کم تحرک ترویج می شود (Coope et al., 2015). و دیابت بارداری، یک بیماری اغلب گذرا که زمانی رخ می دهد که زنان باردار سطح قند خون بالایی داشته باشند (IDF، 2015). بررسی اخیر مطالعات، ارتباط بین مصرف متوسط قهوه و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را نشان داده است (دینگ و همکاران، 2014). در مقایسه با مصرف نکردن یا مصرف نادر قهوه، خطر ابتلا به دیابت نوع 2 به صورت خطی با 33 درصد برای شش فنجان قهوه مصرف شده در روز کاهش یافت. در مقایسه ای مشابه، نوشیدن تا چهار فنجان قهوه بدون کافئین در روز با 20 درصد کاهش خطر مرتبط بود (دینگ و همکاران، 2014). این نشان می دهد که اثرات محافظتی قهوه بر دیابت عمدتاً توسط اجزای دیگری غیر از کافئین ایجاد می شود. مطالعات حیوانی نشان داده است که ترکیبات اصلی مسئول این اثر، اسیدهای کلروژنیک (Kempf et al., 2010) و مشتقات آن و همچنین تریگونلین هستند (van Dijk et al., 2009; Rios et al., 2015). به نظر می رسد که این مواد متابولیسم گلوکز کبدی را با بهبود حساسیت به انسولین هدف قرار می دهند (Lecoultre et al., 2014).

کلسترول

یکی دیگر از جنبه های سلامتی که باید در نظر گرفت، تأثیر بالقوه قهوه بر سطح کلسترول است که به نوبه خود می تواند منجر به بیماری های قلبی عروقی مختلف شود. ترکیبات دی ترپن کافستول و تا حدودی کاهوئول که به طور طبیعی در روغن قهوه و قهوه های فیلتر نشده یافت می شوند، می توانند آنزیم های لیپید را تغییر داده و در نتیجه بر سطح کلسترول تأثیر بگذارند. از سوی دیگر، مطالعات با قهوه فیلتر شده کاغذی افزایش بسیار کمی در کلسترول سرم نشان داد. عامل مهمی که باید در نظر گرفته شود این است که سطوح دی ترپن در فنجان به طور قابل توجهی به نسبت روش های آماده سازی متفاوت است (اورگرت و همکاران، 1995؛ گروس و همکاران، 1997)، اما همچنین نتایج به دلیل وجود روبوستا که عملاً فاقد کافستول است، در ترکیب نیز متفاوت است. (اورگرت و کاتان، 1997)، و مانند تمام محصولات طبیعی، تغییراتی بین مناطق، انواع و سال ها وجود دارد. اگرچه قهوه فیلتر شده و محلول عملاً بدون دی ترپن است (حدود 0e1 میلی گرم کافستول در هر فنجان)، روش های مبتنی بر اسپرسو حاوی سطوح بالاتری از دی ترپن ها هستند (حدود 1e2 میلی گرم کافستول در هر فنجان). این سطوح، از سوی دیگر، به طور قابل توجهی کمتر از سطوح موجود در فرنچ پرس یا قهوه ترک (2e10 میلی گرم در هر فنجان) است.

سلامت کبد

تعدادی از بیماری ها وجود دارند که می توانند بر سلامت کبد تأثیر بگذارند که شامل سرطان کبد و سیروز است که یک بیماری پیشرونده ناشی از استئاتوز کبد (کبد چرب) و سوء مصرف الکل می باشد، که در آن بافت سالم با بافت اسکار جایگزین می شود و در نهایت از عملکرد صحیح کبد جلوگیری می کند (Saab et al., 2014). بر اساس بررسی اخیر 16 مطالعه انسانی، مصرف قهوه خطر ابتلا به سرطان کبد را تا 40 درصد در مقایسه با عدم مصرف قهوه کاهش می دهد (لارسون و ولک، 2007؛ براوی و همکاران، 2013). تعدادی از مطالعات آزمایشگاهی نقش قوی اسیدهای کلروژنیک قهوه را در محافظت از کبد نشان داده است. همچنین گزارش شده است که ملانوئیدین قهوه اثر محافظتی بر استئاتوز کبد در موش‌های چاق دارد (Vitaglione و همکاران، 2012). این نشان می دهد که ملا نویدین موجود در قهوه ممکن است بر چربی و عملکرد کبد تأثیر بگذارد. در عین حال، ممکن است به عنوان یک پری بیوتیک روی میکروبیوت روده بزرگ عمل کند و مسیرهای التهابی در روده بزرگ و در نتیجه در کبد را بهبود بخشد.

طول عمر

مطالعات اولیه نتوانستند ارتباطی بین مصرف قهوه و کاهش خطر در علل خاص و کلی مرگ و میر پیدا کنند. در واقع، اولین مطالعات از این نوع به این نتیجه رسیدند که نوشیدن قهوه برای سلامتی مضر است (LeGrady و همکاران، 1987؛ لیندستد و همکاران، 1992؛ کلاتسکی و همکاران، 1993). دلیل اصلی این امر این بود که عوامل منفی سبک زندگی مانند سیگار کشیدن را نمی توان از نوشیدن زیاد قهوه جدا کرد (دینگ و همکاران، 2015). مصرف منظم قهوه با افزایش نرخ مرگ و میر در مردان و زنان ارتباطی ندارد. یک مطالعه دیگر در ایالات متحده (فریدمن و همکاران، 2012) ارتباط نوشیدن قهوه با مرگ و میر ناشی از علل خاص و کلی را در مطالعه رژیم غذایی و سلامت مؤسسه ملی انجمن بازنشستگان آمریکایی مورد بررسی قرار داد. این مطالعه بیش از 400000 نفر را شامل شد و تا کنون بزرگترین مطالعه انسانی در مورد قهوه و سلامتی است. ارتباط معکوس معنی‌داری بین قهوه و مرگ‌های خاص ناشی از بیماری‌های قلبی، بیماری‌های تنفسی، سکته مغزی، جراحات و تصادفات، دیابت و عفونت‌ها مشاهده شد. مرگ و میر کل برای مردان و زنانی که روزانه چهار تا پنج فنجان قهوه می‌نوشیدند تا 16 درصد کاهش یافت. همچنین ارتباط معکوس بین مصرف قهوه معمولی و بدون کافئین و مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی و عصبی و خودکشی مشاهده شد. با محدود کردن جامعه مورد بررسی به افرادی که هرگز سیگار نکشیدند، خطر مرگ و میر ناشی از همه علل به طور فزاینده ای تا 15٪ برای سه تا پنج فنجان کاهش یافت. مصرف بیشتر این مزیت را تا حدودی کاهش داد. اگرچه اکثر مطالعات تأثیر مثبت قهوه بر پیشگیری از بیماری‌ها را نشان می‌دهند، اما عوامل مثبت دیگری مانند تغذیه خوب، ورزش و استرس کم وجود دارند که تأثیر قوی‌تری بر پیشگیری از بیماری و امید به زندگی دارند.

ترجمه و تدوین در آکادمی قهوه مونت

منبع : The craft and sience of coffee